Na de brexit willen inwoners van Gibraltar zélf meepraten over hun toekomst

Richard Buttigieg is opgetogen. Met een brede glimlach stapt de advocaat in driedelig pak het Madison-building uit, een hoog kantorengebouw in het centrum van Gibraltar. Bij de uitgang maakt hij nog snel een praatje, en ook daarna is het moeilijk om zijn volledige aandacht te krijgen. Links begroet hij iemand, rechts krijgt een vrouw zoenen op haar wangen. Het is niet vreemd in een stad van pakweg 34.000 inwoners, of zoals Buttigieg zelf zegt: “Je moet hier altijd dubbele tijd rekenen voor een wandeling, overal kom je bekenden tegen.”

Zijn vrolijke stemming komt door het nieuws dat het Verenigd Koninkrijk en de Europese Unie een deal hebben gesloten over Ierland. Eentje zonder plotseling hard gesloten grens, zoals gevreesd. Hier in Gibraltar, bij die andere landsgrens waarmee het Verenigd Koninkrijk door de brexit te maken heeft, werd met argusogen gekeken naar wat er rondom Ierland zou gebeuren, als precedent voor deze grens. “Als ze Ierland weten te organiseren, dan lukt het hier vermoedelijk ook”, zegt Buttigieg, terwijl hij voorgaat de trappen op.

Lees verder in Trouw

Het anker ergens anders uitgooien kan het o zo belangrijke zeegras redden

Setúbal, Portugal – Eenmaal in de vaargeul is het vasthouden geblazen. Hier gaat het vol gas met de vissersboot, stuiterend over de golven. Visser Paulo Ribeiro dos Santos heeft er duidelijk plezier in. Nog één keer kijkt hij achterom, of de Nederlandse journalisten niet allang overboord zijn gevallen, en dan gaat er nog nét een tandje bij.

Een van de meereizende biologen wijst naar een drietal overvliegende lepelaars, herkenbaar aan de zwarte achteruitgestoken poten en het witte verenkleed. Maar echt kijken zit er niet in, als we tenminste niet willen dat Paulo alsnog een reddingsmanoeuvre moet uitvoeren.

Lees verder in Trouw

Minister Jetten ziet toekomst in Spaans waterstofplan: ‘Heel indrukwekkend’

Puertollano, Spanje – Het ziet er overzichtelijk uit. Een achttal opslagcontainers waarop groot ‘H2’ staat geschreven, via buizen verbonden aan de fabriek. Daarbinnen, zo wordt tijdens een kleine rondleiding aan minister van klimaat en energie Rob Jetten uitgelegd, wordt het waterstof geproduceerd. Eerst wordt water gezuiverd tot puur H2O, daarna wordt via elektrolyse de waterstof onttrokken. Minister Jetten lijkt in ieder geval verrast. “Dit is stukken groter dan ik dacht”, zegt hij, zodra de rondleiding voorbij is. “Heel indrukwekkend om dit op deze schaal te zien. Niet vergelijkbaar met de kleinere installaties in Nederland.”

We zijn in Puertollano, in de grootste waterstofcentrale van Europa, de tweede ter wereld. Waterstof is een jonge technologie die gebruikt kan worden om energie op te slaan en te vervoeren. Het Iberische plan is om met duurzame energie geproduceerde waterstof grootschalig naar het noorden van Europa te vervoeren, bijvoorbeeld om de industrie in Nederland en het Ruhrgebied draaiende te houden.

Lees verder bij Trouw

De muur van water is goud waard voor surfhotspot Nazaré

Nazaré, Portugal – Het is guur deze zaterdagochtend in januari – de staart van een storm trekt met grauwe miezerregen vanuit het noorden langs de Portugese kust. Maar dat deert de tientallen toeristen niet die vandaag de rotspunt op zijn gewandeld: ze zijn nú hier en willen bij het Fort van aartsengel Michaël uitkijken over het onrustige zeewater. Daar is geen surfer te bekennen, de golven van enkele meters hoogte slaan onstuimig tegen elkaar kapot; het is voorstelbaar dat het water hier hoog kan oprijzen als de omstandigheden daarnaar zijn.

En hoog, ja, dat kunnen de golven hier zeker worden. Record na record wordt langs dit stukje kust verbroken, voor het surfen op de hoogste golf ter wereld – 23 meter, 24 meter, ruim 26 meter: de surfrecords zijn allemaal hier neergezet. Het is te danken aan de vorm van de oceaanbodem voor de kust: een geul die onder water loopt als een canyon, waardoor bij de juiste deining en windrichting de golven elkaar opkloppen tot zulke onmenselijke hoogtes dat je er alleen nog per jetski ingetrokken kan worden. Op eigen kracht peddelen is er niet meer bij.

Lees verder bij Trouw

Madeira wordt overspoeld door chemische drugs

Funchal, Portugal – “Wie gelooft dat cannabis ziektes zoals kanker voorkomt?” Een aantal handen gaat weifelend omhoog, waarna Nelson Carvalho zijn hoofd schudt en vertelt dat dit niet wetenschappelijk aangetoond is. Voor hem is dit de gespreksopener op een mbo in Funchal, de hoofdstad van Madeira, waar hij als hoofd van de lokale drugsinterventiedienst (Ucad) is uitgenodigd om te spreken.

Er volgt een discussie van een uur met de zeventig studenten over drugs en de mythes daaromheen. Carvalho maakt hen aan het lachen, maar schakelt moeiteloos over op wetenschappelijke feiten en praktijkvoorbeelden. Hij praat over synthetische cannabis – drugs die eruitzien als natuurlijke wiet, maar vele malen schadelijker zijn voor lichaam en geest vanwege de hevige chemische toevoegingen. “En nee”, gaat hij verder. “Dat drugs je creatief maken, is een leugen. Je denkt hoogstens dat je creatiever bent.”

Lees verder bij Trouw

In dit Spaanse natuurgebied moeten gieren en wilde paarden weer naast elkaar leven

Sistema Ibérico Sur, Spanje – De toeren schieten omhoog als de 4×4 zich een weg baant over een modderig bergpad vol kuilen. Links ontvouwt zich een uitzicht over een vallei vol dennenbomen. Bestuurder Miguelangel Jimenez Vaquero, met strohoed en pluizige baard, kletst ongestoord verder. “Ja er is nog een school, maar de bar is dicht. Er is nog wel een winkel waar je eten en bier kunt kopen.” Aan zijn adem te ruiken heeft hij van dat laatste al wat op bij de lunch – de lokale mores hier in Spanje.

We stuiteren door een laatste bocht en komen op de hoogvlakte. “Kijk, kijk daar”, roept Jimenez Vaquero. Nog net zien we een monniksgier statig de zwarte vleugels uitslaan, om met een aanloop het luchtruim te kiezen. Het is één van zeven uitgezette exemplaren, de eerste monniksgieren die zeer recent vanaf deze plek op de hoogvlakte zijn geherintroduceerd.

Lees verder in Trouw

In de grootste sloppenwijk van Europa studeren kinderen bij kaarslicht: ‘Ze willen ons wegjagen’

Madrid, Spanje – Een piramide. Dat is niet wat je hier als eerste verwacht. Maar voor kunstenaar Miguel Martin Nombola is het heel normaal een zelfgebouwde piramide in zijn achtertuin te hebben. Als je het vriendelijk vraagt, mag je er zelfs even binnen kijken – waar Nombola met een zaklantaarn de muurtekeningen in Egyptische stijl toont, en vertelt hoe de energie hier straalt. Het is iets wat wij mensen niet voelen, maar de insecten wel, zegt hij. Daarom komt hij hier ook nooit een spinnetje tegen.

Nombola ratelt zoals hij bij de groepen schoolkinderen doet. Het is een project dat hij is aangegaan om de andere kant van Cañada Real te laten zien: dat hier in deze Spaanse sloppenwijk échte mensen leven, die zo hun eigen verhaal hebben. De zachtaardige kunstenaar – die dit huis overnam van zijn vader, die hier op zijn beurt eind jaren zeventig kwam wonen – vindt dat belangrijk, juist omdat er zoveel slechte verhalen rondgaan over ‘La Cañada’. Drugs en criminaliteit, daaraan denken de meeste Madrilenen gelijk. “Als ik toevallig een gesprek opvang in een winkel in de buurt, dan gaat het alleen maar over diefstal. Waarvan altijd de mensen uit La Cañada de schuld krijgen.”

Lees verder in Trouw

Openlijk fascisme mag niet meer in Spanje

Madrid, Spanje – In Madrid is het niet moeilijk fascisten te vinden. Zo kan je bij winkelcentrum Plaza Río 2 omhoog de wijk Usera inslaan, tot je na anderhalf blok aan je linkerhand een kroeg ziet met een voorgevel in het rood en geel van de Spaanse vlag. Mocht je nog niet zeker zijn, dan is de levensgrote afbeelding van Francisco Franco, dictator van 1939 tot aan zijn dood in 1975, een volgende hint.

Binnen in Una Grande Libre – vernoemd naar het motto van fascistisch Spanje, dat ‘verenigd, groot en vrij’ moest zijn – is het een komen en gaan van ultranationalisten. Op deze middag zijn vier mannen aangeschoven aan de grote ronde tafel, onder de vlag van de Falange, de fascistische partij van Spanje, die als enige politieke partij was toegestaan onder Franco. Ze zijn gekomen om de WK-wedstrijd van Spanje tegen Costa Rica te kijken.

Lees verder in Trouw

Wat te doen met de stierenarena’s?

Barcelona, Spanje – Je hoeft niet lang te kijken om te zien wat de Arenas Mall in Barcelona ooit voor gebouw was. Het zit ’m in de ronde vorm en de boogvensters in de bakstenen façade; in één oogopslag weet je dat dit een oude stierenvechtersarena is. Nu ruim tien jaar geleden heropend als modern winkelcentrum. Waar ooit de tribunes rondom stonden en het publiek applaudisseerde voor een volgende torero die zijn entree deed, kun je nu shoppen, van Swarovski tot Mango. Waar de stierenvechters tegenover de stieren stonden, ligt nu een vloer die tegel voor tegel oplicht zodra je eroverheen loopt: een vader kijkt toe hij zijn dochter er gefascineerd mee speelt.

“Dit is een toeristisch hoogtepunt van Barcelona geworden”, vertelt Amalia Marco trots. Als directrice van het winkelcentrum heeft ze haar promotiepraatje klaar tijdens een rondleiding over de verschillende verdiepingen. En ze heeft geen ongelijk: voor een winkelcentrum is dit een opmerkelijk mooi gebouw. Marco wijst op iemand die in het midden van het gebouw een selfie maakt. “Mensen hebben gehoord dat dit gebouw ooit een stierenarena was en dat willen ze wel zien. Omdat het van buiten zo weinig veranderd is, komt er zelfs eens in de zoveel tijd nog iemand vragen of er eigenlijk nog gevechten zijn”, voegt ze er lachend aan toe.

Lees verder bij Trouw

Vijf jaar na het verboden Catalaanse referendum: frustratie en een onzekere toekomst

Catalonië, Spanje – Het is niet moeilijk verliefd te worden op Catalonië in een kustplaatsje als L’Ametlla de Mar. Van de rotskust met pijnbomen tot weelderig mediterraan begroeide baaitjes, stranden met helderblauw zeewater. En niet te vergeten het rustige centrum, waar de lokale bevolking op de terrasjes koffie drinkt, met rondom balkons waar op verschillende plekken het geel met rode strepen van de Catalaanse vlag zichtbaar is.

Maar terwijl de zee rustig kabbelend over het stenige strand kan rollen, zo kan het hier ook zo hard stormen dat de golven tegen de rotsen stukslaan. En die stormen komen niet alleen klimatologisch. Zaterdag is het vijf jaar geleden dat die heftige politieke storm in Catalonië plaatsvond, waarbij de Catalanen een referendum doordrukten dat door het Spaanse constitutioneel hof was verboden. De Spaanse politie probeerde met geweld het stemmen te voorkomen; de beelden van agenten die Catalanen sloegen zijn de wereld overgegaan. Het gevolg was dat enkel onafhankelijkheidsgerichte Catalanen stemden. De overweldigende ‘ja’ die dit opleverde werd niet erkend door Spanje.

Lees verder bij Trouw