Gepubliceerd in de Nieuwe Revu op 8 februari 2018
DENVER, Colorado – De vier vrouwen wachten achter de deur van het kantoor. Vanuit de gang komt John Green aangelopen in een kogelvrij vest, een pistool in zijn hand. Zodra hij de deur openzwaait, slaat een van de vrouwen hem vanaf de zijkant tegen zijn borst, waarna ze zijn arm met het vuurwapen grijpt en hem in een armklem naar de grond brengt. De andere vrouwen springen direct bovenop hem en beginnen te slaan en te schoppen, op zijn rug en tegen zijn benen, totdat Green zich vastgeklemd op de grond overgeeft. De vrouwen staan giechelend op, een van hen excuseert zich als ze hem te hard heeft geslagen. Maar dat wuift Green weg. Hij kan wel tegen een stootje; hij geeft dezelfde training ook aan SWAT-teams en politieagenten.
‘Active shooters verwachten geen weerstand,’ zegt de 36-jarige Joe Deedon, die toe heeft staan kijken. ‘Wat de meeste schutters verwachten is dat iedereen gillend voor ze wegrent, waardoor ze een gevoel van macht krijgen. Er is dus een element van verrassing wanneer je naar hun wapen grijpt. Het kost een aanvaller drie tot vijf seconden om te reageren. Daar ligt je kans.’