Noviercas, Spanje – Tussen zijn vingers breekt Armando Peréz de droge gerst open. De kafjes verwaaien vanuit de palm van zijn hand, waarna de graankorrels achterblijven. Peréz kijkt uit over de rij gerst die is overgebleven in het grotendeels geoogste veld. Het grotendeels geoogste gerstveld gaat verderop over in een tarweveld, daarna volgen zonnebloemen en mosterdzaad. Aan de horizon stenige hellingen van de lage bergen.
Het is de typische lappendeken van landbouwveldjes waaruit het Spaanse binnenland bestaat. Een golvend landschap van Mondriaan-vakken dat alleen wordt onderbroken door plukjes huizen die een dorp als Noviercas vormen, vaak met een half vergane middeleeuwse kasteeltoren of kerk op het hoogste punt. Het is het deel van het land waar het leven bestaat uit trekkers die traag over landweggetjes rijden en dorpspleinen waar bejaarde bewoners op een bankje zitten.
Het zijn ook de plekken die leeglopen, door een gebrek aan werk en toekomstperspectief. Dus toen de vertegenwoordigers van Valle de Odieta hier begin 2016 aanklopten met de belofte van honderden arbeidsplaatsen, die volgens hen tot wel tweeduizend indirecte banen zouden zorgen, was het grootste deel van de 150 dorpsbewoners gelijk enthousiast.