Als je weet wat er gezegd gaat worden, kan je de gefloten zin eigenlijk al bijna begrijpen. Hoog, laag. Hoog, hoog, midden, laag. Mira, izquierda, oftewel: kijk, links. Het komt doordat de klinkers in deze woorden bij het fluiten gerangschikt zijn van hoog naar laag: i, e, a. De u spreek je niet uit.
Met een trotse glimlach knikt de 62-jarige Emiliano Fernandez Armas, waarna hij nog een volledige volzin fluit die voor de ongetrainde verstaander nog wel onbegrijpelijk is. “Kijk, links, daar staat je schaap lager aan de helling”, vertaalt Armas. “Dit is waar het om gaat, korte en praktische boodschappen.”
Vanaf de klifpunt waarop Armas staat, kijk je zo honderden meters de diepte in. Daar beneden steekt een handjevol gebouwen wit af tegen de zwarte rotsen van het vulkanische gesteente. De eilandbewoner wijst hoe de wandelpaden lopen, scherp omlaag langs de helling, waar schaapherders zoals hij hun dieren generaties lang lieten grazen.
Lees verder bij Trouw