Voor de 14-jarige Isabel uit het Spaanse stadje Almendralejo begon het schooljaar met een schok. Op het schoolplein merkte ze dat er vreemd naar haar gekeken werd en vooral gelachen. Al snel hoorde ze wat er aan de hand was, toen een jongen naar haar toe kwam. “Ik heb een naaktfoto van je gezien”, zei hij.

Een naaktfoto die in de appgroepen van je vrienden en klasgenoten circuleert is sowieso al de schrik van veel jongeren. Maar in dit geval komt er nog iets bovenop: Isabel heeft de naaktfoto nooit laten maken. Zij is één van zeker 21 minderjarige meisjes van tussen de 11 en 17 uit Almendralejo van wie met kunstmatige intelligentie seksueel getinte foto’s zijn gegenereerd. Dit is grotendeels gebeurd aan de hand van de normale foto’s die zij van zichzelf op sociale media hebben staan. Eén van de meisjes blijkt ook afgeperst te zijn door een klasgenoot, die tien euro van haar wilde om naaktfoto’s van haar niet openbaar te maken.

Lees verder in Trouw

De grote verkiezingszege van rechts in Spanje is uitgebleven. Nadat in mei bij lokale verkiezingen de politieke wind ineens opmerkelijk hard uit die hoek was gaan waaien, werd verwacht dat bij de vervroegde verkiezingen van zondag een meerderheid zou worden behaald door het centrumrechtse PP en het radicaalrechtse Vox. Maar na het tellen van de stemmen bleken ze net geen meerderheid van 176 van de 350 zetels hebben behaald. Daardoor blijft Spanje achter met de grote vraag: wat nu?

Een aantal mogelijkheden ligt op tafel. De eerste is dat er opnieuw verkiezingen worden uitgeroepen, die dan waarschijnlijk plaatsvinden in december of januari. Maar het is nog altijd mogelijk dat met de huidige uitslag, hoe verdeeld die ook is, toch nog een regering gevormd wordt. De linkse premier Pedro Sánchez lijkt in dat laatste te geloven. “Deze democratie zal de formule voor bestuur vinden”, zei hij op maandag.

Lees verder in Trouw

Zodra de fontein overgaat van harde stralen naar sproeistand, klinkt het gejuich van de kinderen die zich meteen in de waternevel haasten. Er wordt gelachen en gesprongen, op de achtergrond klinkt vrolijke bachata-muziekuit een meegebrachte speaker. Koelboxen worden geopend voor flessen fris en bier. Dit rijtje fonteinen langs de rivier in Madrid is voor inwoners dé plek om op een hete dag af te koelen.

“Nu de kinderen zomervakantie hebben, gaan we iedere dag naar een ander parkje”, vertelt de 50-jarige Oracely Montecinos. Met haar schoonzus zit ze in het gras, terwijl de kinderen van en naar de fontein rennen. “Thuis heb ik airco, maar als alleenstaande moeder heb ik het geld niet om die de hele dag te laten draaien. Dus zoeken we op het heetst van de dag overal verkoeling.”

Lees verder bij Trouw

Voor lunchroom EatMyTrip staat een rij. De gelukkigen die een tafeltje op het terrasje hebben bemachtigd, zijn een Amerikaans stel en wat Duitse jongens. Ze fotograferen enthousiast hun brunch van eggs benedict en cappuccino’s, waarvan de melk is gekleurd in dezelfde zuurstokkleuren die de complete tent uitstraalt. Een vorkheftruck komt de hoek om met een bankje dat hier op de kruising van Consell de Cent en Carrer de Girona moet worden geplaatst. Het autoluwe plein, dat deze voorheen drukke verkeersader in Eixample zal worden, is bijna klaar.

Dit is een van Barcelona’s superilles (supereilanden in het Catalaans), deel van een ingrijpende groene hervorming. Het asfalt heeft plaatsgemaakt voor bloembakken en zand, de verkeerslichten zijn vervangen door bomen. Alleen al in de wijk Eixample wordt in totaal 33 kilometer straat autoluw en ruim twintig drukke kruispunten veranderen in eilanden van groen. Barcelona promoot de superilles internationaal, en helpt steden als Berlijn en Parijs vergelijkbare plannen te implementeren.

Lees verder bij Trouw

Achter de brandweerkazerne ligt een stapel stro klaar. Langgerekt, in verschillende hopen: het stelt een reeks heuvels met begroeiing voor, met een dalletje tussen twee hoger gelegen gebieden in. Wanneer een van de brandweermannen naar voren stapt om met een benzinebrander de stapel aan één kant aan te steken, zien we het vuur bewegen zoals dat bij een natuurbrand zou gaan.

Edgar Nebot, brandweerman hier in Catalonië, wijst: het vuur trekt knisperend langs de ene helling met de wind mee tot het hoogste punt, daar zie je de rook aan de ene kant terwijl het vuur juist linksom wordt getrokken. Het vuur beweegt zich traag tegen de wind in, waardoor zodra het dalletje is bereikt een duidelijk verschil ontstaat op de twee heuvelflanken van de tweede top: aan de ene kant gaat het vuur snel en aan de andere kant langzaam.

Lees verder bij Trouw

Het is niet moeilijk te zien tot waar het water normaal staat. Rondom in de vallei is de lijn zichtbaar, als bij een leeggelopen badkuip – erboven staan de bomen, eronder is het enkel nog kale rots. De hitte van de zon, hoog aan een strakblauwe hemel, slaat neer op een aantal bezoekers die naar de oever wandelen. Waar de kleigrond naast het pad is drooggevallen, is een grillig patroon van barsten zichtbaar.

Bezoeker Raul Hernaez kijkt omhoog, naar de kerk iets verderop op de heuvel, en wijst naar de spitse toren. “Kijk, daar lag ik vorig jaar nog in mijn kayak naast in het water. Dat kwam bijna tot aan de punt van die toren.” Hij schiet in de lach. “Het is echt waar. Toen stak alleen dat topje nog uit het water. Nu staan we hier helemaal beneden.”

Lees verder bij Trouw